domingo, 2 de octubre de 2016

La historia se repite: Marató de Collserola 2016




La historia se repite, igual que hace 3 años, cuando totalmente de imprevisto me inscribí a la marató de Collserola, harto de la monotonía de correr siempre 38÷39' en las cursas de 10K.
En aquel entonces, fue el principio de un año entero haciendo cursas y salvajadas de montaña, que dejé tras la Matagalls del 2014, cuando vi que mi cuerpo no iba a aguantar mucho más estos abusos.

Este año fue diferente, pero igual de imprevisto.
Como ya comenté, volví de las vacaciones sintiéndome pesado, lento y peor de todo, con nulas ganas de correr y competir. El tiempo de 1h34 en la mitja de Sabadell no hacia más que deprimirme en este sentido, como también el hecho de no bajar peso. Ninguna posibilidad de bajar de las 3 horas el 20 de Noviembre en Valencia.

Y llegó una cena de corredores en Sitges, un magnífico menú de degustación en Vivinwine después de un duro entreno a más de 30ºC.
Cervezas, vino blanco, vino tinto, cava, y unos Gin Tonics para acabar la velada.
Una vez en casa, el jueves sobre las 02:30, me llegó (¡qué oportuno!) un email de la Marató de Collserola, y sin pensármelo me inscribí medio minuto más tarde por un precio de risa de 27€.

Si bien no lo hubiera hecho (probablemente) sin la noche llena de 'delicatessen', el sábado me levanté y noté que tenía renovadas ganas de correr.
Además, tras dos años sin ni un metro de desnivel, estaba claro que tenía tan solo 3 semanas para ponerme mínimamente preparado para acabar este reto sin hacerme daño.

Así empezaron 3 entrenos de suave montaña, y hace dos semanas una salida nocturna saliendo de Horta hasta Sant Feliu (debido a múltiplos errores hice 35 kms en vez de ~27).
Otros 2 entrenos de montaña y el jueves 22 6 series de 1000 en pista que me confirmaron que tampoco había perdido del todo la velocidad (3:57-51-45-39-37-36).
Esta última semana 2 entrenos más de montaña y el jueves series de 1000 y 2000, más suaves.

Nada del otro mundo, pero ya volvía a correr a gusto y con un objetivo a corto plazo.

Que hoy se ha complido!

Hoy tocaba una nueva edición de la Marató i Mitja Marató de Collserola.




A las 6:15 me levanto con tranquilidad, veo la báscula, 79,3 kgr, y me doy cuenta que tras 5 semanas todavía no me he quitado los últimos 3 kilos ganados en las 3 semanas de vacaciones.
Me ducho y desayuno algo tarde a las 6:40 (4 rebanadas de Oroweat grano completo con mermelada de fresa). A las 7:00 salgo de casa y a las 07:15 ya aparco al lado de la salida, con 3 cuartos de hora para charlar con compañeros Correcats y Fondistes de Sant Feliu.

A las 07:59 salimos un grupo reducido a hacer la maratón, creo que no llegaba ni a los 200 corredores, y salimos a buen ritmo a hacer una primera vuelta por el velódromo.
Este año nos han tenido que dar esta vuelta extra, para llegar justo a los 42,2 kms, puesto que por normativa del parque han tenido que modificar el trayecto entre el control 1 y 4, quedándose algo más corto de distancia. (La mitja marató salía a las 08:30, y por tanto no concidíamos).

Iba con la lengua fuera, pero sabiendo que el primer tramo discurría por un corriol estrecho, convenía más estar un poco delante. Iba quizás en la posición 40. Saliendo de cero, sin precalentar, costaba un poco coger el ritmo, y más por este primer tramo de 200 metros de desnivel positivo en tan solo 2 kms. En unos 15 minutos ya estábamos arriba, y seguía un largo tramo de bajada nada técnica pero tampoco cómoda. Iba adelantando algunos corredores, y a un km del primer control llegaba a la altura de la 3a chica. Nada más pasarla divisaba también la segunda y la primera chica, y justo en el Control 1 las adelantaba. Primer triste reto cumplido (sólo Piernas me entenderá ;-))

1 minuto más rápido que hace 3 años, a pesar de la vuelta de más. Pintaba bien!
Después de una zona incial más incómodo por corriols estrechos aunque llanos, volvíamos a subir fuertemente, y poco a poco nos íbamos colocando en nuestros sitios.



Pésimo 'bajador' que soy, perdía mucho tiempo y algunas posiciones en las bajadas técnicas (por suerte solamente habían 3 tramos técnicos), perdía unas pocas posiciones en las subidas más duras (quizás 4 o 5 tramos en toda la maratón) y ganaba posiciones en las zonas llanas o de falso llano.

Una vez llegado al Control 4 (2h15:14), me di cuenta que a pesar del ritmo superior, tenía 5 minutos y medio de retraso respecto al año 2013. Queda comprobado (para mi) que a pesar de ser más cortos los tramos C1-C4, el incremento de la dificultad ha hecho que tardáramos más tiempo. Quizás unos 8 minutos, quien sabe.

Pero una vez en C4 ya podía ir comparando directamente los tiempos con los del año 2013, gracias a la chuleta que siempre llevo en la mano en las cursas de montaña, con el desnivel y los kilómetros y tiempos de las ediciones anteriores.

En 22 minutos llegamos al C5, después de haber pasado por el pantà de Vallvidrera, y qué triste verlo sin ni una gota de agua. No lo había visto nunca así...

El tiempo y los kilómetros pasan volando, y en ningún momento he sufrido ni rampas, ni malestar, ni muros ni nada. Y así he llegado, bastanto cómodo, tras 4h20:32 a la meta de Horta.
Posición 25!!

Muy contento del tiempo, y más por haberlo hecho con tan poco sufrimiento!!

(Curiosamente, luego Championchip me ha dado un tiempo de 4h21:32. Suelen añadir algún segundito, pero 1 minuto me parece un poco exagerado... Supongo que ha sido porque la alfombra de salida no era la misma que la alfombra de llegada... por buscar una lógica..).

No obstante, ahora toca una semana de regeneración, y después me quedarán tan solo 6 semanas para estar en condiciones para hacer la Marató de València.

Por si acaso, ya tengo un plan B con la inscripción de la Marató de Tarragona (MCD), 9 semanas después.



6 comentarios:

  1. Bona marató de muntanya i ben a prop de casa. Cal aprofitar les curses que tenim a prop. Una mica d'improvisació en les nostres activitats atlètiques sempre va bé.

    ResponderEliminar
  2. Gràcies Ricard. I tant que sí!
    Estic segur que la història tornarà a repetir-se, i tornaré a improvisar.

    ResponderEliminar
  3. Tant de bo es pugui improvisar a moltes curses! Jo la recordo com una marató molt ràpida i molt poc tècnica. Encara que portis uns kilos de més, has fet un bon temps i una bona classificació. Si et serveix de consol, jo també he guanyat uns kilets aquest estiu... deixem-ho com una "cosa de l'edat" jajaja

    ResponderEliminar
  4. Gràcies Lluís!
    Però si som molt joves encara! ;-)
    Tenim tot l'hivern per posar-nos a tó.

    ResponderEliminar
  5. Venga Dennis, pasate ya a la mountain!!! Casi siempre con un buen bocata y birras a final. Y con bastantes posibilidades de meterte en la lucha femenina :P
    Muy buen tiempo!!! Cuanto de desnivel tenía?
    Esta seco el pantano? Que fuerte!!! Solo he pasado al hacer la Gracia - Montserrat.
    Mirate la Marato i Mitja de l'Ardenya ;) lo mas seguro que repita. Buena carrera, buenas vistas y buenas birrraaaaaaaaaaaaassssssssssssssssssssss

    ResponderEliminar
  6. Piernas, jajaja.
    Sabes que las birras me animan, como eres!!
    Según la organización tenía 1900m de Desn. Positivo, pero creo que es un poco exagerado. Supongo que serán unos 1400÷1600m. Bastante light.

    jeje, la lucha femenina. Me temo que nosotros somos los únicos que se atreven a decirlo públicamente. Igual nos vetan el blog por machismo :-)

    Yo de momento no me voy a mirar nada de maratones de montaña, pero está claro que no quiero morir sin haber probado una Emmona o UTMB. Habrán muchos años para hacerlo, y además, pronto se me acabará la marquitis (cuando me dé cuenta que ya no habrán más marcas, claro!).



    ResponderEliminar